Zgodnie z najczęściej podawaną definicją, odszkodowanie to świadczenie, które należy się poszkodowanemu za wyrządzenie szkody od podmiotu, który tę szkodę wyrządził lub ponosi za nią odpowiedzialność. Tak jest również w przypadku odszkodowania z OC sprawcy. Jest to świadczenie, które należy się poszkodowanemu za wyrządzenie szkody od podmiotu, który tę szkodę wyrządził lub ponosi za nią odpowiedzialność (na podstawie umowy ubezpieczenia OC – zakład ubezpieczeń ponosi odpowiedzialność za wyrządzoną szkodę w pojeździe poszkodowanego).

Odszkodowanie pełni funkcję kompensacyjną, czyli stanowi finansową rekompensatę uszczerbku, który powstał u osoby poszkodowanej wskutek zdarzenia wywołującego szkodę. Wysokość odszkodowania musi więc być adekwatna do rozmiarów powstałej szkody. Odszkodowanie powinno pokrywać tak szkodę rzeczywistą, jak i utracone korzyści, czyli to wszystko, co poszkodowany mógłby osiągnąć, gdyby nie doszło do zdarzenia.

Szczególnym rodzajem odszkodowania jest zadośćuczynienie, które przysługuje w razie wyrządzenia szkody niemajątkowej np. uszkodzenia ciała, nie zaś szkody majątkowej.

Odpowiedzialność ponoszona przez jeden podmiot za szkodę doznaną przez drugi podmiot stanowi podstawę do roszczenia o odszkodowanie. Odpowiedzialność odszkodowawcza jest odpowiedzialnością cywilną wynikającą z powstania szkody na skutek zachowania polegającego na zaniechaniu bądź działaniu naruszającym obowiązujące przepisy.

Zasadniczo wyróżnia się dwa rodzaje odpowiedzialności tj. odpowiedzialność deliktową i kontraktową. Odpowiedzialność deliktowa jest następstwem zachowań sprzecznych z prawem oraz z zasadami życia społecznego np. przestępstwo, niezależnie od ewentualnych stosunków umownych łączących strony. Odpowiedzialność kontraktowa wynika z umowy stron i nakłada na jedną z nich obowiązek naprawienia ewentualnych szkód powstałych wskutek niewykonania lub nienależytego wykonania podjętych zobowiązań.

W przypadku szkód komunikacyjnych z OC sprawcy, odszkodowanie jest najczęściej wypłacane przez zakłady ubezpieczeń. OC samochodu to zgodnie z przepisami obowiązkowe ubezpieczenie. Kwotę odszkodowania wypłaca zakład ubezpieczeń w oparciu o przyjęcie odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez sprawcę, który posiada w tym zakładzie polisę OC samochodu. Odszkodowanie to pełni funkcję kompensacyjną. Odszkodowanie powinno być adekwatne do rozmiarów powstałej szkody. Niestety jednak najczęściej tak nie jest, w szczególności w przypadku szkód z OC sprawcy. Czyli ubezpieczyciele zaniżają prawidłową wartość odszkodowania. Dopłata do odszkodowania pozwala na wyrównanie tej wartości w krótkim czasie. Dokonujemy bezpłatnej i niezobowiązującej analizy kosztorysu ubezpieczyciela w ciągu 2-3 dni roboczych. Wycenę przeprowadza rzeczoznawca. Następnie w ciągu 7-14 dni dopłacamy do prawidłowej wysokości wartości szkody. Wystarczy zatem wysłać kosztorys sporządzony przez ubezpieczyciela na nasz e-mail do analizy.

Kiedy powstaje odpowiedzialność odszkodowawcza za szkodę z OC sprawcy ?

Odpowiedzialność odszkodowawcza zgodnie z zasadami ogólnymi prawa cywilnego powstaje, gdy spełnione są określone przesłanki:

• bezprawność czynu – w przypadku odpowiedzialności deliktowej jest to złamanie powszechnie obowiązującego prawa lub zasad współżycia społecznego, a w przypadku odpowiedzialności kontraktowej – niewykonanie bądź nieprawidłowe wykonanie zobowiązania,
• adekwatny związek przyczynowy – związek przyczynowo – skutkowy wyrażony w art. 361§1 KC między danym zachowaniem a powstałą w związku z nim szkodą ustalany na bazie reguł obiektywnie obowiązujących,
• wina umyślna, gdy sprawca jest świadom szkodliwych skutków swojego celowego działania bądź nieumyślna, gdy sprawca mimo swojej powinności nie przewiduje możliwości wystąpienia negatywnych skutków lub też zakłada taką ewentualność, lecz domniema, że zdoła ich uniknąć.

W przypadku szkód z OC sprawcy odpowiedzialność ma charakter deliktowy. Występuje bezprawność czynu na zasadzie ryzyka, sprawca wyrządza szkodę w drugim pojeździe. Oczywiście musi również istnieć zależność przyczynowo-skutkowa (związek), o którym mowa w art. 361§1 KC między danym zachowaniem a powstałą z nim szkodą. Przykładowo niezachowanie odpowiedniej odległości od pojazdu jadącego przed nami, powoduje, iż w przypadku kolizji ponosimy winę (zasada winy) za kolizję, poprzez złamanie zasad ruchu drogowego. Podobnie miałoby to miejsce np. w przypadku przejechania na czerwonym świetle i wywołanie kolizji drogowej. Wina umyślna/nieumyślna w tych przypadkach jest oczywista. Sprawca jest świadomy skutków swojego celowego działania bądź mimo swojej powinności sprawca nie przewiduje możliwości wystąpienia negatywnych skutków lub też zakłada taką ewentualność, lecz domniema, że zdoła ich uniknąć.

Prowadzimy również sprawy bardziej skomplikowane w tym odmowy wypłaty odszkodowania, gdy ubezpieczyciel ma wątpliwości lub odmawia wypłaty odszkodowania.

Ogólne zasady odpowiedzialności w odszkodowaniach

Odpowiedzialność odszkodowawcza stwierdza się na podstawie odwołania do jednej z trzech zasad:

• zasady winy – najbardziej tradycyjna, opierająca się na etycznym założeniu, że sprawca szkody powinien ponieść konsekwencje swojego zawinionego działania lub zaniechania przez naprawienie krzywdy,
• zasada ryzyka – sformułowana na skutek dynamicznego rozwoju techniki i przemysłu, gdy szkody powstają w sposób niezawiniony lub są trudne do udowodnienia. W jej myśl ten, kto do celów swojej działalności wykorzystuje niebezpieczne urządzenia bądź podległe mu osoby, ponosi odpowiedzialność za ewentualne szkody powstałe nawet bez jego winy. Zasada ta sięga aż do granic sił wyższych, czyli zdarzenia niemożliwego do przewidzenia i zapobieżenia mu
• zasada słuszności – stanowi uzupełnienie dwóch powyższych i znajduje zastosowanie, gdy z jednej strony brak podstaw do dochodzenia roszczenia o odszkodowanie, a z drugiej istnieją ważne motywy etyczne przemawiające za kompensacją szkody. Tyczy się to np. negatywnych następstw wykonywania władzy publicznej w sposób legalny bez cech bezprawności.

Odpowiedzialność z OC sprawcy, została uregulowana w KC, art. 436 KC. Zgodnie z tą zasadą, odpowiedzialność za zasadzie ryzyka ponosi posiadacz pojazdu. Stosuje się ją do obowiązkowych ubezpieczeń OC, z pewnymi tylko modyfikacjami dotyczącymi zasady winy i słuszności. Zgodnie z art. 436 odpowiedzialność na zasadzie ryzyka ponosi samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody. Jednakże gdy posiadacz samoistny oddał środek komunikacji w posiadanie zależne, odpowiedzialność ponosi posiadacz zależny. W razie zderzenia się mechanicznych środków komunikacji poruszanych za pomocą sił przyrody wymienione osoby mogą wzajemnie żądać naprawienia poniesionych szkód tylko na zasadach ogólnych. Również tylko na zasadach ogólnych osoby te są odpowiedzialne za szkody wyrządzone tym, których przewożą z grzeczności.

Formy odszkodowania przy szkodach z OC sprawcy

Odszkodowanie może przybierać różne formy. Przede wszystkim, należy pamiętać, że wybór tejże należy do poszkodowanego. Dwie formy odszkodowania to:

• przywróceniu do stanu istniejącego przed wyrządzeniem szkody, o ile jest to w ogóle możliwe (tzw. restytucja naturalna),
• zapłacie sumy pieniężnej (rekompensata pieniężna).

Zgodnie z przepisami, gdy przywrócenie stanu poprzedniego jest niemożliwe bądź gdy wiąże się to z nadmiernymi trudnościami czy kosztami zobowiązanego, poszkodowany musi poprzestać na pieniężnym odszkodowaniu. Dla ustalenia wysokości pieniężnego odszkodowania niezbędne jest monetarne oszacowanie szkody.

W przypadku szkody częściowej z OC sprawcy, mamy możliwość wyboru sposobu likwidacji szkody. Najczęściej poszkodowani decydują się na gotówkowe rozliczenie szkody. Czyli otrzymują od zakładu ubezpieczeń określoną w kosztorysie i decyzji kwotę, którą przeznaczają na naprawę pojazdu. Wysokość tej kwoty jest często zaniżana przez ubezpieczycieli i stanowi podstawę sporów sądowych lub przedmiot wielokrotnych odwołań. Coraz częściej osoby poszkodowane decydują się jednak na wyrównanie tej kwoty przez dopłatę do odszkodowania.

W przypadku drugiej formy odszkodowania – czyli przywrócenie do stanu istniejącego przed wyrządzeniem szkody, najczęściej przybiera ona postać naprawy bezgotówkowej w serwisie naprawczym (ASO czyli autoryzowany serwis). Wtedy samochód zostaje naprawiony, a poszkodowany nie otrzymuje już środków pieniężnych (możliwa jest jednak zmiana wartości handlowej, wtedy za jej utratę poszkodowany otrzymuje rekompensatę).

Szkoda rzeczywista i utracone korzyści

Zasadniczo, odszkodowanie pokrywa rzeczywiście wyrządzoną szkodę (szkodę rzeczywistą) oraz utracone korzyści. Szkoda rzeczywista (damnum emergens) – to pomniejszenie majątku poszkodowanego bądź obniżenie jest wartości ekonomicznej w wyniku szkody. Utracone korzyści, które poszkodowany mógłby uzyskać gdyby szkody mu nie wyrządzono (tzw. lucrum cessans) – utracone korzyści będące następstwem szkody rzeczywistej, stanowiące wartość hipotetyczną będącą konsekwencją szkody, np. utrata lub obniżenie zarobków czy uszkodzenie pojazdu jako narzędzia pracy.

Odszkodowanie umowne, to odszkodowanie, które z góry zastrzega się w umowie na wypadek niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego. Jego zapłata może być uiszczona nawet wówczas, gdy żadna szkoda nie powstała, ale spełnione zostały warunki umowne przewidujące jego wypłatę.

Odszkodowanie kompensacyjne – mające na celu zadośćuczynienie i naprawienie szkody. Wyróżnia się dwa jego gatunki:

• faktyczne – czyli takie, które rekompensuje się poszkodowanemu poprzez zwrot poniesionych przez niego wydatków tj. np. rachunki za usługi lekarskie, leki, sprzęt rehabilitacyjny lub koszty związane z wynajmem pojazdu zastępczego czy straty finansowe (np. utracone zarobki w związku z przebywaniem na zwolnieniu lekarskim).
• ogólne – tyczy się rzeczy, których nie można precyzyjnie ująć w wartości pieniężnej, jak ból i cierpienie towarzyszące poszkodowanemu, oszpecenie ciała, wartości przyszłych kosztów leczenia czy utrata możliwości prowadzenia dotychczasowego trybu życia włącznie ze sportem i rozrywką.

W przypadku szkód samochodowych – OC/AC, główne roszczenia dotyczą przede wszystkim naprawy samochodu (może to być gotówkowe lub bezgotówkowe rozliczenie szkody). Jest to zatem szkoda rzeczywista. Przykładem utraconych korzyści może być odszkodowanie za przestój we firmie budowlanej, jeśli koparka ze względu na szkodę lub np. kradzież, nie może być użytkowana i nie przynosi firmie dochodu. Wtedy ubezpieczyciel wypłaca odszkodowanie za utracone korzyści, najczęściej dokonując kalkulacji utraconych korzyści w oparciu o stawki dzienne dochodu, który wcześniej samochód np. ciężarowy przynosił firmie.

Odszkodowanie za kolizję z OC sprawcy

W przypadku szkód komunikacyjnych z OC – mamy do czynienia z obowiązkowym ubezpieczeniem płaconym przez wszystkich kierowców (ustawowo). Z praktyki ubezpieczycieli wynika, że zaniżają oni w dużym stopniu wysokość wartości szkody przy rozliczeniach gotówkowych (wypłata klientowi pieniędzy na naprawę w warsztacie). Jeśli ubezpieczyciel zaniżył odszkodowanie możemy się odwołać. Jeśli to nie przynosi rezultatu lub ubezpieczyciel przyznaje zasadność odwołania tylko częściowo, pozostaje sprawa sądowa. Alternatywą dla postępowania sądowego, które jest długotrwałe i wiąże się z dużymi kosztami, jest dopłata do odszkodowania, która pozwala wyrównać wysokość odszkodowania do jego właściwej wysokości.

Zaniżone odszkodowanie z OC sprawcy

Z praktyki rynkowej i rozlicznych analiz wynika, że aż 95% kosztorysów do szkód z OC (np. częściowych) jest mocno zaniżonych. Do zaniżenia dochodzi najczęściej poprzez użycie w kalkulacji kosztu zamiennika części samochodowej zamiast wartości części oryginalnej lub zaniżenie stawek roboczo-godzin (koszty prac lakiernika, blacharza itp.). Różnice w wartości między oryginałem a zamiennikiem np. reflektora, błotnika czy zderzaka są często kilkakrotne.

Odszkodowanie za uszkodzenie lub zniszczenie samochodu

W przypadku kolizji drogowej, czyli uszkodzenia lub zniszczenia samochodu, osoba poszkodowana może domagać się w szczególności:

1. zwrotu kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu – w przypadku szkody częściowej,
2. odszkodowania za zniszczenie pojazdu – w przypadku szkody całkowitej,
3. zwrotu kosztów odholowania pojazdu z miejsca zdarzenia,
4. sumy pieniężnej tytułem utraty wartości handlowej auta,
5. zwrotu kosztów parkowania uszkodzonego lub zniszczonego pojazdu,
6. zwrotu kosztów najmu auta zastępczego na czas naprawy.

Odszkodowanie nie może być wyższe od wyrządzonej szkody, jego rolą jest tylko jej wyrównanie.

Umowa ubezpieczenia – podstawa wypłaty odszkodowania

Odszkodowanie ubezpieczeniowe to wypłata kwoty do wysokości sumy ubezpieczeniowej lub gwarancyjnej, do której jest zobowiązany ubezpieczyciel w przypadku zajścia zdarzenia losowego określonego w umowie ubezpieczeniowej. Odszkodowanie ubezpieczeniowe z tytułu OC zobowiązanego, poza szkodą majątkową obejmuje również utracone korzyści, a w szkodach na osobie może obejmować także zadośćuczynienie za doznaną krzywdę. Podstawą wypłaty odszkodowania jest umowa ubezpieczenia, którą określa art.. 805 KC. Może ona być zawarta dobrowolnie lub na podstawie wykonania nakazu ustawowego jak to ma miejsce w przypadku OC samochodów czy OC rolników prowadzących gospodarstwo rolne.

Jak działa dopłata do odszkodowania ?

Dopłata do odszkodowania jest stanowi wyrównanie wartości odszkodowania do prawidłowej wysokości po prowizji kancelarii. Jest wypłacana klientowi „z góry” – czyli około 7-14 dni od otrzymania umowy przez kancelarię.

Kancelaria wylicza kwotę należną prawidłowo klientowi oraz pomniejsza ją o swoją prowizję i taką kwotę przedstawia klientowi jako swoją ofertę. Wyliczenia dokonuje rzeczoznawca. Dzięki takiej formie współpracy, klient otrzymuje w krótkim terminie prawidłową wartość odszkodowania (dopłatę) i może przeznaczyć środki na naprawę samochodu, gdyż bardzo często kwoty, które wypłaca ubezpieczyciel nie wystarczają nawet na ten cel. Wycena rzeczoznawcy jest bezpłatna i niezobowiązująca. Zajmuje najczęściej około 3 dni roboczych. Po tym czasie pracownik kancelarii kontaktuje się z klientem (poszkodowanym w kolizji z OC) i w trakcie negocjacji ustala kwotę dopłaty, która jest pomniejszona o prowizję kancelarii.

Dopłaty do odszkodowania występują w największym stopniu w przypadku szkód częściowych z OC sprawcy. Dotyczy to bowiem 95% takich kolizji. Z powyższego wynika, że praktycznie zawsze odszkodowanie jest zaniżone – i to czasem nawet o połowę jego wartości prawidłowej (uzyskujemy drugie tyle) – dlatego warto wysłać kosztorys do bezpłatnej i niezobowiązującej analizy, aby w prosty i szybki sposób uzyskać prawidłową wysokość odszkodowania.

Zaniżenia występują również przy niektórych szkodach całkowitych z OC.

Nieco inaczej wygląda sprawa, gdy sprawcą kolizji jest klient posiadający polisę AC. Wtedy w przypadku szkody częściowej lub całkowitej z AC, bardzo często udaje się nam również uzyskać od ubezpieczyciela dopłatę do odszkodowania, którą możemy wypłacić klientowi w ciągu 7-14 dni na jego konto bankowe.

Miałeś kolizję w ciągu ostatnich 3 lat wstecz ? Wyślij kosztorys do bezpłatnej i niezobowiązującej analizy – dopłacimy do odszkodowania w terminie 7-14 dni na Twoje konto bankowe.

Odwołanie

Zasady odpowiedzialności ubezpieczyciela – szkody OC i AC

Najczęściej do zaniżeń wartości odszkodowania dochodzi w przypadku szkód z OC sprawcy (z winy sprawcy). Nawet 95% tych odszkodowań jest zaniżanych przez ubezpieczycieli. Wiele sytuacji wiąże się nie tylko z niewłaściwą wyceną odszkodowania. Czasem ubezpieczyciel zwyczajnie pomija niektóre uszkodzenia w pojeździe, aby zaniżyć wysokość odszkodowania. Pamiętajmy, że poszkodowany ma prawo do uzyskania od ubezpieczyciela – pełnej wysokości odszkodowania, która zgodnie z przepisami mu się należy. Dotyczy to zarówno ubezpieczenia OC, które są obowiązkowe, ale także dobrowolnych ubezpieczeń czyli AC (AutoCasco), których podstawą prawną jest dobrowolna umowa między posiadaczem pojazdu a towarzystwem ubezpieczeń. W przypadku AC zasady odpowiedzialności są uregulowane w umowie – tj. również w zestandaryzowanych OWU, stanowiących załącznik do umowy polisy AC. Zawierają one różnego rodzaju postanowienia umowne, które różnią się od siebie w zależności od wariantu i standardu polisy.

Zgodnie z art. 363 KC poszkodowanemu należy się właściwa i pełna wysokość odszkodowania. Według treści przepisu art. 363§1 naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu. Zgodnie z kolei z art. 363§2 jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili.

Terminy na złożenie odwołania

Jeśli chcesz złożyć odwołanie od decyzji ubezpieczyciela, masz na to 3 lata po kolizji. Ten termin jest ograniczony przez przepisy regulujące przedawnienia roszczeń.

Po zaistnieniu zdarzenia ujętego w umowie ubezpieczeniowej należy niezwłocznie powiadomić o tym fakcie ubezpieczyciela. Najczęściej poszkodowany ma na to od 3 do 7 dni, jednak szczegółowe informacje na ten temat zawsze są podane w ogólnych warunkach ubezpieczenia. Zwłoka i przekroczenie terminu zgłoszenia zdarzenia mogą skutkować na przykład odmową wypłaty odszkodowania. Gdy jednak wszelkie terminy i warunki formalne zostaną zachowane, ubezpieczyciel ma 30 dni na wypłatę odszkodowani. Po otrzymaniu decyzji, poszkodowany może zaakceptować kwotę przyznaną przez ubezpieczyciela, lub jeśli nie zgadza się z decyzją – odwołać się lub wystąpić na ścieżkę sądową.

Ta druga możliwość jest ostatecznością. Najlepiej wcześniej się odwołać. Roszczenie przedawnia się po 3 latach, a jeśli do zdarzenia doszło w wyniku czynu niedozwolonego – 10 lat, w przypadku szkody powstałej z przestępstwa – przedawnienie powstaje po 20 latach. Ubezpieczyciel ma 30 do 60 dni roboczych na rozpatrzenie odwołania.

Forma odwołania

Prawo do odwołania przysługuje na podstawie powszechnie obowiązujących przepisów prawa, jednak to ubezpieczyciel również powinien poinformować o prawie do złożenia reklamacji, wskazując jednocześnie formę, w której można to zrobić. Odwołanie od decyzji ubezpieczyciela można złożyć w następujących formach:

• ustnie,
• pisemnie,
• drogą elektroniczną.

Najlepiej sugerować się również wskazówkami ubezpieczyciela co do np. adresu e-mail właściwego do złożenia odwołania lub adresu korespondencyjnego działu reklamacji.

Jeśli odwołujemy się pisemnie, warto przesyłkę nadać listem poleconym czy też za potwierdzeniem odbioru.

Kiedy się odwołać ? Pominięcie uszkodzeń w kosztorysie przez ubezpieczyciela i zaniżenia odszkodowań

W przypadku gdy ubezpieczyciel nie uwzględnił w kosztorysie wszystkich części zamiennych lub prac (robocizny) czy też innych kosztów (np. koszty materiału lakierniczego), czyli niewłaściwie ustalono zakres szkody, pokrzywdzony w przypadku szkody z OC powinien się odwołać, a także w niektórych sytuacjach wnioskować o ponowne oględziny.

Ze względu na skomplikowanie procesu dochodzenia roszczeń odszkodowawczych, pominięcie uszkodzeń (zmniejszenie zakresu szkody), powoduje, że kosztorys nie uwzględnia wszystkich uszkodzeń. Taka sytuacja zmniejsza kwotę odszkodowania pierwotnego – przyznanego w decyzji przez ubezpieczyciela. Jednak ma również inne, długofalowe skutki tj. zmniejsza wysokość potencjalnej dopłaty od firmy odszkodowawczej, czyli powoduje kolejne straty finansowe.

Chodzi nie tylko o odzyskanie właściwej kwoty odszkodowania od ubezpieczyciela w możliwie krótkim terminie celem możliwie najszybszej naprawy pojazdu, ale również o możliwość prawidłowego działania dla firmy odszkodowawczej i jej rzeczoznawcy, gdyż dopłata od szkody (skup odszkodowania) może być znacznie większa jeśli kosztorys uwzględnia wszystkie części. Kosztorys powinien zatem właściwie odzwierciedlać wszystkie uszkodzenia związane ze szkodą tak, aby poszkodowany nie poniósł straty finansowej związanej z pominięciem uszkodzeń, niedoszacowaniem ich wartości, a także z brakiem możliwości dochodzenia w przyszłości swoich roszczeń. Firma odszkodowawcza wyceniając kosztorys, który nie uwzględnia wszystkich części, nie ma możliwości pełnej dopłaty do prawidłowej wysokości odszkodowania. Jeśli klient się odwoła lub pomoże mu w tym kancelaria (firma odszkodowawcza) i uzyska wpis do kosztorysu wszystkich uszkodzeń tj. zostaną wszystkie w nim wymienione wszystkie uszkodzone elementy i wymagające naprawy/wymiany tj. części, prace i materiały, dopiero wtedy ma możliwość pełnego dochodzenia prawidłowej wysokości odszkodowania tj. z uwzględnieniem właściwych (rynkowych) cen części, prac i materiałów (uzyskać właściwą dopłatę). Jak wspomniano wyżej ubezpieczyciele masowo zaniżają wysokość cen przyjętych w kosztorysach i właściwą wysokość odszkodowania stosując różnego rodzaju zabiegi.

Przede wszystkim, nawet gdy już kosztorys np. po odwołaniu wymienia wszystkie części, prace i materiały, potrzebne do naprawy, w 95% przypadków stosuje on niewłaściwe ceny w/w elementów kosztorysu. Ubezpieczyciele stosują najczęściej w kosztorysach celem ograniczenia kosztów naprawy, rozwiązanie polegające na przyjęciu zamiennika części samochodowej, która ma podlegać wymianie. Jeśli zaś przyjmuje, że zostanie ona wymieniona na oryginalną część (właściwej, oryginalnej produkcji czyli wyższej jakości), zakładają niższe niż na rynku ceny tych części. Cena zamiennika to często niewielki odsetek właściwej ceny oryginalnej części. Podobnie ma to miejsce w przypadku stawek roboczo-godzin lakierników/blacharzy/mechaników itp. Ubezpieczyciele przyjmują w kosztorysach znacznie obniżone i odbiegające od rynkowych stawki dla specjalistów, którzy naprawiają auto po kolizji. Ponadto, w przypadku materiałów lakierniczych przyjmują różnego rodzaju rozwiązania, które znacznie obniżają właściwą wartość naprawy samochodu, tj. np. przyjmują różnego rodzaju rabaty na materiały lakiernicze itp.

Wniosek o ponowne oględziny

Wniosek o ponowne oględziny można złożyć, gdy kosztorys nie uwzględnia wszystkich uszkodzeń tj. rzeczoznawca pominął w nim uszkodzenia, które powinny być w nim uwzględnione. W przypadku złożenia wniosku o ponowne oględziny, rzeczoznawca powinien ponownie dokonać oględzin pojazdu i uwzględnić w nowym kosztorysie te uszkodzenia, które powinny być w nim wskazane.

Dopiero w sytuacji, gdy kosztorys uwzględnia wszystkie uszkodzone części, można uzyskać większą dopłatę, bo rzeczoznawca będzie mógł poprawnie skalkulować dopłatę.

Co powinno zawierać odwołanie

Odwołanie powinno zawierać:

• twoje dane adresowe,
• dane ubezpieczyciela,
• numer likwidacji szkody,
• sprecyzowane roszczenie (wskaż, jakiej kwoty się domagasz),
• uzasadnienie,
• podpis.

Przede wszystkim trzeba pamiętać, aby w piśmie lub tytule e-maila wskazać numer/znak identyfikujący zgłoszenie Twojej szkody (sygnaturę). Dzięki temu pracownik ubezpieczyciela sprawnie przypisze odwołanie do odpowiedniej sprawy. Ważne jest też, aby klarownie i czytelnie zaznaczyć, że nasze roszczenie wynosi określoną kwotę, czyli trzeba precyzyjnie określić roszczenie. Trzeba wskazać jaka kwota byłaby dla poszkodowanego satysfakcjonująca. Trzeba również wskazać numer konta bankowego – właściwego dla wypłaty odszkodowania.

Co wpisać do odwołania ? czyli argumentacja, dokumentacja, prywatne wyceny, ugody

Do odwołania należy wpisać oprócz tych elementów, które zostały wyżej wskazane szczegółową argumentację oraz dokumentację dotyczącą szkody. Przede wszystkim, wszystkie okoliczności szkody muszą zostać szczegółowo opisane i udokumentowane. Ponadto, jeśli tylko posiadamy dokumentację zdjęciową, a np. wnioskujemy o uwzględnienie dodatkowych uszkodzeń w kosztorysie, to należy wysłać również dokumentację zdjęciową. Jeśli sporządzaliśmy prywatną wycenę uszkodzeń np. u rzeczoznawcy samochodowego albo w serwisie – to należy ją załączyć do odwołania. Taka taktyka przynosi dość dobre rezultaty, tj. wysoką skuteczność odwołania. Ubezpieczyciel posiada całkowitą i dokładną dokumentację szkody, w tym wszystkich uszkodzeń. W tej sytuacji trudniej jest mu nie zgodzić się z argumentacją poszkodowanego co do zakresu i wyceny uszkodzeń. Jeśli ubezpieczyciel w dalszym ciągu nie zgadza się z odwołaniem, pozostaje ścieżka sądowa. Jeśli proponuje ugodę, należy ją bardzo dokładnie sprawdzić i wycenić, gdyż najczęściej odbiegają one znacznie od prawidłowej wysokości odszkodowania, a poszkodowany musi się w niej zrzec dalszych praw do roszczeń wobec ubezpieczyciela.

Odwołanie przy szkodach z AC

W przypadku szkód z AC, jeśli już wszystkie części zostały uwzględnione w kosztorysie (uszkodzenia), należy dokładnie przyjrzeć się warunkom polisy AC, którą opłaciliśmy. Szczegółowe warunku umowy ubezpieczenia AC – zawarte są w OWU (Ogólne Warunki Ubezpieczenia). W zależności od wariantu polisy, odwołanie może być mniej lub bardziej skuteczne. Szerzej o wariantach polisy AC – opisuje artykuł poświęcony tej tematyce.

Odwołanie przy szkodach całkowitych

W przypadku szkód z OC – mamy do czynienia ze szkodą całkowitą, jeśli ubezpieczyciel uzna, że koszty naprawy przewyższają wartość pojazdu sprzed wypadku, czyli naprawa jest nieopłacalna. W przypadku szkód z OC, taka sytuacja może mieć miejsce, jeśli koszt naprawy przekracza 100% wartości pojazdu. W przypadku szkód z AC szkodę całkowitą określa się, gdy koszty naprawy będą wyższe niż 70% wartości pojazdu.

Suma odszkodowania w przypadku szkody całkowitej to wartość pojazdu z dnia wypadku pomniejszona o wartość wraku. Ubezpieczyciele określają też wartość wraku na różne sposoby. Najczęściej taką cenę i tak nie można uzyskać na rynku. Ponadto, to na poszkodowanym ciąży obowiązek sprzedaży wraku. Jeśli uzna, że wartość pojazdu została znacznie zaniżona, to może okazać się, że wysokość odszkodowania jest zbyt niska.

Kluczową kwestią jest w takich sprawach zatem wartość pojazdu (prawdziwa). Kosztorys sporządzony przez ubezpieczyciela najlepiej skonsultować z prywatnym rzeczoznawcą. Ponadto, warto sprawdzić np. w serwisach ogłoszeniowych aktualne ceny takich pojazdów (o tej klasie czy wyposażeniu, uwzględniając np. przebieg, rocznik itp.). Trzeba także powołać się na niemożność sprzedaży wraku po ustalonej przez ubezpieczyciela cenie.

Sprawy sądowe przy szkodach z OC sprawcy – odzyskanie odszkodowania w sądzie

Procedura: pozew i nakaz zapłaty, sprzeciw, ugoda, zapłata przez ubezpieczyciela

Sprawy sądowe z zakresu odszkodowań trwają w sądzie przeciętnie 12-18 miesięcy.

Przyjmując taką sprawę do poprowadzenia dla klienta, informujemy o kosztach, które będzie musiał ponieść w sądzie, a także o planowanej kwocie odszkodowania (wycena) i naszej prowizji, warunkach zwrotu kosztów przez ubezpieczyciela, kosztach zastępstwa procesowego (płatne przez ubezpieczyciela jeśli wygramy sprawę) itp. warunkach związanych z prowadzeniem w imieniu klienta sprawy w sądzie.

Sprawy z zakresu odszkodowań komunikacyjnych, jeśli klient posiada wystarczające i wymagane przez KPC (Kodeks Postępowania Cywilnego) dowody, są prowadzone w trybie nakazowym lub innym uproszczonym. Najczęściej, jeśli posiadamy naszą wycenę zaniżenia (rzeczoznawca), a także wcześniejsze wezwanie ubezpieczyciela do zapłaty, pozew składamy w postępowaniu nakazowym.

Niektóre sprawy kończą się ugodami z ubezpieczycielami, co znacznie skraca czas przebiegu sprawy. Jednak wiadomo strona powodowa (poszkodowany skarżący ubezpieczyciela) musi w takiej sytuacji zrezygnować z części wartości odszkodowania i zawrzeć ugodę na np. 80-90% wartości przedmiotu sporu (roszczenia). Ugoda oznacza, że przyjmujemy kwotę odszkodowania w tej wysokości i na nią się godzimy, a także zrzekamy dalszych roszczeń wobec ubezpieczyciela.

Koszty sądowe i związane z procesem

Koszty sądowe, które musi ponieść klient decydując się na skierowanie sprawy do sądu, to przede wszystkim opłaty sądowe i zaliczka na biegłego. Przyjmując sprawę, nasz Dział Prawny i rzeczoznawca, najpierw wylicza ile klient powinien odzyskać w sądzie tj. ustala wartość przedmiotu sporu (roszczenia wobec ubezpieczyciela). Informujemy klienta o tej kwocie, a także o wysokości prowizji kancelarii, która podlega negocjacjom – w zależności od wysokości wartości przedmiotu sporu (im większa sprawa tym mniejsza prowizja „success fee” dla kancelarii). „Success fee” ustala się w procentowym udziale w wygranej np. 10-20%. Prowizja „success fee” jest płatna dopiero po wygraniu sprawy przez nasz zespół i otrzymaniu wartości odszkodowania przez klienta.

Do kosztów związanych z procesem należy również zaliczyć wstępną opłatę za prawnika. Jest to niewielka opłata, którą prawnik pobiera tytułem zaliczki za prowadzenie sprawy. Jednak główna należność za koszty zastępstwa procesowego (wynagrodzenie prawnika) jest pokrywana przez stronę przegrywającą proces – czyli ubezpieczyciela. Klient (poszkodowany) nie musi zatem ponosić tych kosztów „z góry”, ani nie jest nimi obciążony po wygraniu sprawy w sądzie. Wcześniej oczywiście prawnik kalkuluje wraz z rzeczoznawcą ryzyko związane z procesem.