Sankcja kredytu darmowego (SKD) to instytucja prawna, która ma na celu ochronę konsumentów przed nieuczciwymi praktykami kredytodawców (czyli np. banków). SKD (Sankcja kredytu darmowego) pozwala kredytobiorcom na zwrot kredytu bez odsetek i innych kosztów w przypadku, gdy kredytodawca (bank) nie dopełnił swoich obowiązków informacyjnych. Innymi słowy, kredytobiorca ma możliwość zwrotu wszystkich kosztów kredytu, które już zapłacił lub zmianę warunków umowę na bezkosztową – tj. nie będzie musiał ponosić żadnych (poza kapitałem) kosztów kredytu.

Sankcję Kredytu Darmowego (SKD) reguluje ustawa z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (Dz.U. z 2020 r. poz. 1082, z późn. zm.). W praktyce znaczna większość kredytów gotówkowych (konsumenckich) na rynku – jest dotknięta wadami, które kwalifikują je pod Sankcję Kredytu Darmowego (SKD).

Skorzystać z SKD (Sankcji Kredytu Darmowego) można w terminie do 12 miesięcy od zapłaty ostatniej raty kredytu (można również skorzystać z tego rozwiązania w trakcie spłat i trwania umowy).

SKD (Sankcja Kredytu Darmowego) można skorzystać w przypadku kredytów konsumenckich, czyli kredytów udzielanych osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Kredyt może być wysoki do określonej w Ustawie kwoty (250 550 zł). Kredytobiorca powinien być konsumentem. Kredyt powinien być udzielony w Polsce. Kredytodawca (bank) – nie dopełnił jakichkolwiek formalności (w tym, w szczególności informacyjnych) – w zakresie wymienionym w Ustawie, co powoduje nieważność kredytu (rozwiązanie umowy).

Przed wniesieniem sprawy do sądu, należy złożyć wniosek do banku, który najczęściej zostaje rozpatrzony negatywnie. Sprawa sądowa trwa mniej więcej 12-36 miesięcy.

Zgodnie z art. 49 ust. 1 ustawy o kredycie konsumenckim: W przypadku stwierdzenia nieważności umowy o kredyt konsumencki, konsument obowiązany jest zwrócić kredytodawcy kwotę udostępnionego mu kapitału, pomniejszoną o odsetki i inne opłaty pobrane przez kredytodawcę, z wyjątkiem opłaty za rozpatrzenie wniosku o kredyt, w wysokości nie wyższej niż 1% kwoty udostępnionego kapitału. Innymi słowy Sankcja Kredytu Darmowego polega na tym, że w przypadku spełnienia określonych przesłanek, bank jest nam zobowiązany zwrócić lub wszystkie koszty kredytu lub po prostu będziemy spłacali tylko kapitał (bez kosztów kredytu). Zgodnie bowiem z art. 50 ust. 1 ustawy o kredycie konsumenckim, jeżeli umowa o kredyt konsumencki zawiera postanowienia niezgodne z ustawą, konsument może żądać od kredytodawcy ich usunięcia.

Z sankcji kredytu darmowego może skorzystać każdy konsument, który zawarł umowę kredytu konsumenckiego. Nie ma znaczenia, czy kredyt był zaciągnięty na cele związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, czy też na cele osobiste.

 

Sankcja kredytu darmowego (SKD) może zostać zastosowana w przypadku następujących naruszeń przepisów ustawy o kredycie konsumenckim:

• przekroczenia maksymalnych kosztów kredytu,
• braku zawarcia umowy w formie pisemnej lub w innej szczególnej formie,
• naruszenia obowiązku udzielenia konsumentowi rzetelnej informacji przed zawarciem umowy kredytu.

Naruszenia obowiązków informacyjnych polegają przykładowo na:

• Brak dostarczenia konsumentowi wszystkich wymaganych informacji przed zawarciem umowy, np. o całkowitym koszcie kredytu.
• Udzielanie nieprawdziwych lub wprowadzających w błąd informacji o produkcie.
• Niedostępność informacji w języku polskim lub w formie zrozumiałej dla konsumenta,
• Bank nie informuje klienta o całkowitym koszcie kredytu, w tym o odsetkach, prowizjach i innych opłatach.
• Informacje o kredycie są przedstawione w niezrozumiały dla klienta sposób.
• Bank nie udostępnia klientowi formularza informacyjnego przed zawarciem umowy.

Obowiązki informacyjne kredytodawcy wobec kredytobiorcy zostały określone w ustawie o kredycie konsumenckim. Kredytodawca jest zobowiązany do udzielenia kredytobiorcy informacji, w tym:

• o wysokości kredytu,
• o wysokości i sposobie obliczania odsetek,
• o całkowitej kwocie zobowiązania,
• o kosztach kredytu,
• o warunkach i sposobie spłaty kredytu,
• o możliwościach odstąpienia od umowy kredytu,
• wielu innych sprawach i kosztach związanych z kredytem, w tym szczegółowych, nierzadko mających charakter interpretacyjny – zapisów umownych.

Nierzetelne praktyki:

• Wywieranie presji na konsumenta, aby podpisał umowę.
• Stosowanie niedozwolonych klauzul umownych, np. klauzul abuzywnych.
• Wprowadzanie konsumenta w błąd co do rzeczywistych kosztów kredytu (bardzo szeroko rozumiane).

Naruszenia przepisów:

• Niezgodność umowy z ustawą o kredycie konsumenckim.
• Naliczanie niedozwolonych opłat.
• Brak zgody konsumenta na przetwarzanie danych osobowych.

Dodatkowe wady prawne:

• Błędy w umowie, np. błędna kwota kredytu lub oprocentowanie.
• Brak wymaganych podpisów.
• Podwójne naliczanie opłat.

Powyższa lista nie jest wyczerpująca. Istnieje wiele innych wad prawnych, które mogą kwalifikować kredyt konsumencki pod SKD. W razie wątpliwości, czy dana wada kwalifikuje się pod SKD, skontaktuj się z prawnikiem lub Rzecznikiem Finansowym. W praktyce znaczna część kredytów funkcjonujących na rynku kredytów konsumenckich może być dotknięta wadami związanymi z SKD (Sankcją Kredytu Darmowego).

W przypadku zastosowania sankcji kredytu darmowego konsument zobowiązany jest do spłaty jedynie udzielonego kapitału kredytu. Oznacza to, że konsument nie musi spłacać żadnych odsetek, prowizji ani innych kosztów kredytu.

Zapraszamy do kontaktu !