Co powinien zawierać kosztorys naprawy pojazdu

Zawartość kosztorysu naprawy pojazdu

Kosztorys naprawy pojazdu powinien zawierać szczegółowy opis przewidywanych prac, części i materiałów potrzebnych do wykonania naprawy. Oto kilka podstawowych informacji, które powinny znaleźć się w kosztorysie:

  • Opis uszkodzeń – szczegółowy opis uszkodzeń lub awarii, które wymagają naprawy. Im bardziej dokładny opis, tym łatwiej będzie oszacować koszty naprawy.
  • Przewidywane prace – dokładny opis prac, jakie należy wykonać, aby naprawić pojazd. Powinny być wskazane wszystkie prace konieczne do wykonania, takie jak naprawa nadwozia, wymiana elementów, czy przegląd instalacji elektrycznej.
  • Przewidywane części – lista części, które muszą być wymienione lub naprawione, wraz z ich kosztami. Lista ta powinna być jak najbardziej szczegółowa i powinny być w niej uwzględnione zarówno części oryginalne, jak i zamienniki.
  • Ceny części i materiałów – dokładny koszt każdej wymaganej części lub materiału, wraz z kosztami przesyłki, jeśli są one stosowane.
  • Koszty robocizny – koszty wynagrodzenia mechanika lub warsztatu, wraz z czasem potrzebnym do wykonania naprawy.
  • Podsumowanie kosztów – przewidywany koszt całkowity, w tym koszt części, robocizny i wszelkich innych opłat związanych z naprawą.

Dokładny kosztorys naprawy pojazdu powinien być opracowany przez doświadczonego mechanika lub warsztat, aby upewnić się, że zawiera wszystkie niezbędne informacje i jest w pełni wiarygodny. Dzięki temu właściciel pojazdu może mieć pewność, że naprawa zostanie wykonana zgodnie z planem i w ustalonym budżecie.

Sposoby ubezpieczycieli na zaniżenia odszkodowania

Ubezpieczyciele mają obowiązek wypłacić sprawiedliwe odszkodowanie poszkodowanym w wyniku wypadku komunikacyjnego, jednakże w praktyce zdarza się, że starają się je zaniżyć. Oto kilka sposobów, jakie mogą stosować ubezpieczyciele w celu zaniżenia odszkodowania z OC sprawcy:

  1. Opóźnianie wypłaty odszkodowania – ubezpieczyciele często przeciągają procedurę wypłaty odszkodowania, opóźniając termin wypłaty, co może powodować niedogodności finansowe dla poszkodowanych.
  2. Ograniczanie odpowiedzialności sprawcy – ubezpieczyciele mogą również próbować przypisać część winy za wypadek poszkodowanemu, co może skutkować zmniejszeniem kwoty odszkodowania.
  3. Zaniżanie wartości szkody – ubezpieczyciele często oferują odszkodowania znacznie niższe niż wartość faktycznych strat poniesionych przez poszkodowanego.
  4. Zaniżanie stawek za wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy – ubezpieczyciele mogą również starać się zaniżyć stawki za czas niezdolności do pracy, co może wpłynąć na wysokość odszkodowania.
  5. Żądanie dodatkowych dokumentów – w celu opóźnienia wypłaty odszkodowania ubezpieczyciele mogą wymagać od poszkodowanych dostarczenia dodatkowych dokumentów lub informacji, co może wydłużyć proces wypłaty odszkodowania.

Co zrobić, aby uzyskać wyższe odszkodowanie ?

Aby uniknąć zaniżenia odszkodowania, poszkodowany powinien dokładnie poznać swoje prawa, a także skorzystać z pomocy rzeczoznawcy majątkowego, który dokładnie oszacuje wartość szkody i zabezpieczy interesy poszkodowanego. Warto również porównać oferty ubezpieczeń OC i dokładnie zapoznać się z umową ubezpieczenia przed jej podpisaniem.

Aby uchronić się przed zaniżonym odszkodowaniem z OC sprawcy, warto pamiętać o kilku kwestiach:

  1. Dokładnie udokumentuj szkodę – przedstaw szkodę rzeczoznawcy, który dokładnie oszacuje wartość strat. Staraj się dokumentować każdy element straty – zarówno jej wartość, jak i przyczyny.
  2. Skorzystaj z pomocy prawnika – w przypadku poważniejszych szkód, zwłaszcza jeśli jest to wypadek z obrażeniami ciała, warto zasięgnąć porady prawnika, który pomoże zabezpieczyć Twoje interesy i uzyskać sprawiedliwe odszkodowanie.
  3. Nie podpisuj ugody z ubezpieczycielem pośpiesznie – przed podpisaniem ugody z ubezpieczycielem OC sprawcy, przeczytaj ją dokładnie i upewnij się, że zawiera ona pełną informację o kwocie odszkodowania, która zostanie wypłacona w przypadku wypadku. Ponadto, jak wiadomo zrzekasz się całkowicie dalszych roszczeń co do odszkodowania. Dlatego lepiej zgłosić się do kancelarii odszkodowawczej celem uzyskania dopłaty do odszkodowania. W zdecydowanej większości przypadków jest to bardziej opłacalne. Ugody bywają bardzo często nawet symboliczne.
  4. Porównaj oferty ubezpieczeń OC – przed zakupem polisy OC porównaj oferty różnych ubezpieczycieli, tak aby wybrać najkorzystniejszą dla Ciebie. Warto zwrócić uwagę nie tylko na cenę, ale także na zakres i warunki ubezpieczenia.
  5. Zachowaj spokój i nie daj się poddenerwować – ubezpieczyciele mogą stosować różne techniki negocjacji, w tym próby zniechęcenia poszkodowanego lub wywierania presji, aby zaakceptował zaniżoną ofertę odszkodowania. Warto zachować spokój i pozostać stanowczym w swoich żądaniach, a w razie potrzeby skorzystać z pomocy rzeczoznawcy majątkowego lub prawnika.

Odszkodowanie i zadośćuczynienie – zasady związane z dochodzeniem roszczeń

Zadośćuczynienie oprócz odszkodowania

W razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia oprócz naprawienia szkody sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Jest ono przyznawane oprócz odszkodowania, które może dotyczyć przykładowo zwrotu kosztów leczenia. Zadośćuczynienie jest przyznawane także w wypadku zaistnienia szkody wynikającej z pozbawienia wolności oraz w wypadku skłonienia za pomocą podstępu, gwałtu lub nadużycia stosunku zależności do poddania się czynowi nierządnemu.

Jeżeli wskutek uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia nastąpiła śmierć poszkodowanego, zobowiązany do naprawienia szkody powinien zwrócić koszty leczenia i pogrzebu temu, kto je poniósł. Sąd może przyznać najbliższym członkom rodziny zmarłego odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Możliwe jest także dochodzenie zadośćuczynienia w razie ciężkiego i trwałego uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, skutkującego niemożnością nawiązania lub kontynuowania więzi rodzinnej z najbliższym członkiem rodziny poszkodowanego. Podobnie w razie naruszenia dobra osobistego sąd może przyznać temu, czyje dobro osobiste zostało naruszone, odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Jak wylicza się wysokość zadośćuczynienia ?

Wysokość zadośćuczynienia powinna odpowiadać rozmiarowi krzywdy. Decyduje o tym wiele czynników np. stopień negatywnych doznań osoby pokrzywdzonej, wiek pokrzywdzonego, czas trwania dolegliwości, konsekwencje jakie powodują dla funkcjonowania zarówno w dziedzinie jego życia osobistego, jak i społecznego. W związku z tym, iż zadośćuczynienie ma stanowić swoistą rekompensatę szkody niemajątkowej ustalenie jego wysokości jest niezwykle trudne i wymaga uwzględnienia wielu czynników.

Oszacować wartość bólu po utracie sprawności, traumatycznym wypadku czy stracie bliskiej osoby jest znacznie trudniej. Dlatego w tego typu sprawach często powołuje się dowody z opinii biegłych psychologów i psychiatrów, którzy ocenią wpływ zdarzenia na stan psychiczny poszkodowanego. Wysokość zadośćuczynienia odpowiadająca doznanej krzywdzie powinna być dla niego odczuwalna i przynosić mu równowagę emocjonalną, naruszoną przez doznane cierpienia psychiczne.

Zadośćuczynienie a odszkodowanie – różnice

Główną różnicą dotyczącą odróżnienia z zadośćuczynienie od odszkodowania jest cel jaki ma mieć dane świadczenie. Zadośćuczynienie ma na celu zrekompensowanie szkody niemajątkowej, natomiast odszkodowanie dotyczy szkody majątkowej.

Zdefiniowanie szkody majątkowej nie generuje większych trudności. Jest nią każdy uszczerbek w stanie posiadania, może to być np. uszkodzenie samochodu w kolizji drogowej. Wycena szkody w tym przypadku również jest stosunkowo prosta – poszkodowany powinien przedstawić dokumenty potwierdzające wysokość doznanej szkody. Może to być m. in. rachunek za naprawę samochodu w warsztacie czy faktura za usługę psychologiczną lub rachunek z gabinetu rehabilitacji albo lekarskiego. Ofiara wypadku może żądać zwrotu kosztów leczenia, rehabilitacji, dojazdów do placówek medycznych, zakupów sprzętu medycznego, np. wózka inwalidzkiego czy przystosowania mieszkania do swoich nowych potrzeb.

Natomiast szkoda niemajątkowa, czyli krzywda nie jest już tak łatwa do zdefiniowana. Jest to bowiem zarówno cierpienie fizyczne, jak i cierpienie psychiczne, np. wynikające np. z traumy po wypadku lub ze straty bliskiej osoby. Zadośćuczynienie stanowi niejako pieniężne wyrównanie krzywdy. Z tego rodzaju świadczeniem możemy mieć do czynienia jedynie w przypadku szkody na osobie.

Odszkodowania i zadośćuczynienie za jedną szkodę

Bardzo często zdarza się, że jedno zdarzenie łączy się z powstaniem wielu rodzajów szkód. Może to być szkoda majątkowa i niemajątkowa (krzywda). Wtedy możemy się domagać zarówno odszkodowania jak i zadośćuczynienia. Wskutek wypadku samochodowego może powstać szkoda w postaci obrażeń ciała, wiążąca się ze szkodą majątkową i niemajątkową (krzywdą).

Przykładowo jeśli ta sama poszkodowana (pokrzywdzona) osoba nie ma w związku z wypadkiem (obrażeniami) możliwości samodzielnego pracowania, funkcjonowania itp. – powstaje szkoda majątkowa. Ponadto, szkoda może się wiązać z krzywdą, w postaci choćby cierpień, a także oszpecenia (złe samopoczucie, spadek samooceny).

W takiej sytuacji będzie mógł się domagać obu form rekompensaty.

Jeszcze inna sytuacja jest związana z utratą bliskiej osoby w wypadku samochodowym. Powoduje to poczucie krzywdy, pogorszenie sytuacji majątkowej bliskich jeśli zmarły był głównym żywicielem rodziny. W takiej sytuacji obok zadośćuczynienia po śmierci osoby najbliższej, można wystąpić z roszczeniem o stosowne odszkodowanie za pogorszenie sytuacji życiowej.

Zadośćuczynienie po śmierci osoby najbliższej w wypadku

W przypadku zadośćuczynienia po śmierci osoby najbliższej powinna to być kwota odpowiednia do doznanej krzywdy. Ubezpieczyciel wypłacając odszkodowania powinien mieć na względzie wiele czynników związanych z tą sytuacją. Przede wszystkim, ustalając takie zadośćuczynienie bierze się pod uwagę – stopień pokrewieństwa ze zmarłym, stopień łączących ich uczuć, cierpienia psychiczne, poczucie krzywdy, osamotnienia i bezsilności wobec trudności życiowych, a także pozbawienie pomocy i opieki osoby bliskiej czy skutki śmierci osoby bliskiej dla poszkodowanego, jakie ujawnić mogą się w przyszłości.

Wysokość odszkodowania nie może być wyższa od szkody faktycznej (doznanej). Oblicza się ją łatwiej niż przy zadośćuczynieniu, ponieważ jej wartość jest dużo bardziej mierzalna, a zarazem łatwiejsza do wykazania i obliczenia.

Oczywiście celem uzyskania odpowiedniego odszkodowania należy mieć na ten fakt dowody. Stanowią je przede wszystkim, faktury i rachunki, które będą stanowić potwierdzenie poniesionych wydatków związanych z leczeniem i rehabilitacją. Celowość wydatków i kosztów, podlegających zwrotowi (odszkodowanie) może potwierdzić opinia biegłego lekarza. Opinia ta potwierdza zasadność przedstawionych kosztów i ich związek z wypadkiem.

Zadośćuczynienie i odszkodowanie to zatem podobne instytucje, które występują czasem jednocześnie w ramach jednej sprawy. Pierwsze, służy do naprawienia szkody niemajątkowej, czyli krzywdy, a drugie – szkody majątkowej.

Sprawca wypadku zbiegł, kto wypłaci odszkodowanie?

Czy jeśli nie da się ustalić sprawcy mogę uzyskać odszkodowanie ?

TAK

Taka sytuacja nie skreśla możliwości dochodzenia odszkodowania z tytułu kolizji czy wypadku. W niektórych sytuacjach rekompensatę wypłaca UFG (Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny).

Odszkodowanie z UFG

Jeśli nie można ustalić sprawcy wypadku, należy zlikwidować szkodę w UFG. Zgodnie z Ustawą i odpowiednimi jej przepisami dotyczącymi zadań UFG – do jego zadań należą m.in.:

  1. zaspokajania roszczeń z tytułu potrącenia pieszego, gdy sprawca odjeżdża z miejsca zdarzenia,
  2. zaspokajania roszczeń z tytułu zdarzenia spowodowanego przez kierującego, gdy następuje zderzenie z innym pojazdem, a sprawca odjeżdża z miejsca zdarzenia.

W przypadku, gdy sprawca zdarzenia nie jest znany, Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny odpowiada za szkody:

– na osobie, gdy szkoda została wyrządzona w okolicznościach uzasadniających odpowiedzialność cywilną posiadacza pojazdu mechanicznego lub kierującego pojazdem mechanicznym, a nie ustalono ich tożsamości;

– w mieniu, w przypadku szkody, w której równocześnie u któregokolwiek uczestnika zdarzenia nastąpiła śmierć, naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia, trwający dłużej niż 14 dni, a szkoda została wyrządzona w okolicznościach uzasadniających odpowiedzialność cywilną posiadacza pojazdu mechanicznego lub kierującego pojazdem mechanicznym, a nie ustalono ich tożsamości.

Powyżej wymienione naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia powinny być stwierdzone orzeczeniem lekarza posiadającego specjalizację w dziedzinie medycyny odpowiadającej rodzajowi i zakresowi powyższych naruszeń czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia.

Jeśli natomiast nikt nie odniósł obrażeń, UFG nie wypłaci odszkodowania. Jeśli nie da się zidentyfikować sprawcy,

UFG ma jasno sprecyzowane zasady wypłaty odszkodowań, a także sytuacje, w których będzie takie odszkodowanie przyznawał.

Zgodnie z odpowiednimi przepisami, jeśli nie uda się zidentyfikować sprawcy, to UFG wypłaci odszkodowanie za szkody na osobie, czyli takie, które dotyczą zdrowia i życia człowieka. Może to być przykładowo śmierć bliskiej osoby, zwrot kosztów leczenia, rehabilitacji itp. Jeśli zaś chodzi o szkody materialne, to za uszkodzenie pojazdu lub mienia, zostanie wypłacone odszkodowanie jeśli, u któregokolwiek z uczestników wypadku doszło do obrażeń ciała, a naruszenie czynności narządów lub rozstrój zdrowia trwały dłużej niż 14 dni.

Przepisy o UFG zakładają zatem, że jeśli dojdzie do szkody na mieniu np. dość rozległej szkody parkingowej, a nie ma szkody zdrowotnej (uszczerbku na zdrowiu), to nie będzie można liczyć na wypłatę odszkodowania z UFG. Jeśli natomiast ktoś wyrządzi szkodę parkingową i nie przyzna się do tego, to jest ubezpieczyciel wystąpi w stosunku do niego o regres czyli zwrot kosztów naprawy, czyli docelowo on sam będzie musiał pokryć koszty naprawy, jeśli zostanie w jakiś sposób ujęty.

Jeśli mamy szkodę i nie możemy ustalić sprawcy, pozostaje też opcja likwidacji szkody z AC.

Zgłoś się do nas, pomożemy w sprawach z zakresu UFG.

Jakie odszkodowanie po wypadku w pracy

Jakiego rodzaju świadczenia przysługują przy wypadku przy pracy ?

Osoby, które spotka to nieszczęście, że wydarzy im się wypadek przy pracy, mogą liczyć na szereg świadczeń związanych z tym zdarzeniem. Świadczenia te zostały ustalone w określonych przepisach. Do najważniejszych z nich należy zaliczyć:

  • zasiłek chorobowy – dla ubezpieczonego pracownika, który jest niezdolny do pracy w wyniku zaistniałego w pracy wypadku lub choroby zawodowej,
  • świadczenie rehabilitacyjne – jeżeli po ustaniu zasiłku chorobowego pracownik jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja umożliwiają odzyskanie zdolności, przysługuje mu świadczenie rehabilitacyjne,
  • zasiłek wyrównawczy – dla ubezpieczonego pracownika, którego wynagrodzenie uległo zmniejszeniu w wyniku stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu,
  • jednorazowe odszkodowanie – przysługujące ubezpieczonemu pracownikowi, który w wyniku wypadku doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu,
  • renta z tytułu niezdolności do pracy – dla ubezpieczonego pracownika, niezdolnego do pracy na skutek wypadku lub choroby zawodowej,
  • renta szkoleniowa – przysługuje ubezpieczonemu pracownikowi, wobec którego orzeczona została celowość przekwalifikowania zawodowego z uwagi na niezdolność do pracy w wykonywanym dotychczas zawodzie, spowodowaną wypadkiem lub chorobą zawodową,
  • dodatek pielęgnacyjny,
  • pokrycie wydatków związanych z leczeniem – w zakresie stomatologii oraz szczepień ochronnych, a także zakupu przedmiotów ortopedycznych w ustawowo określonym zakresie.

Zgodnie z Kodeksem Pracy – osoba, która uległa wypadkowi w pracy, przysługuje dodatkowe odszkodowanie od pracodawcy – w związku z utratą przedmiotów osobistego użytku oraz rzeczy niezbędnych do wykonywania pracy. Odszkodowanie to nie uwzględnia jednak utraty bądź zniszczenia samochodu czy pieniędzy. Pracownik może ubiegać się również o odszkodowanie powypadkowe na podstawie KC (Kodeksu Cywilnego).

Podobnież rodzinie osoby poszkodowanej w takim wypadku, przysługuje:

  • jednorazowe odszkodowanie – dla członków rodziny zmarłego ubezpieczonego bądź rencisty,
  • renta rodzinna – dla członków rodziny zmarłego ubezpieczonego bądź rencisty, który jest uprawniony do renty z tytułu wypadku w pracy lub choroby zawodowej,
  • dodatek do renty rodzinnej – dla sieroty zupełnej.

Gdzie po odszkodowanie za wypadek w pracy ?

Pracownik, który uległ wypadkowi w pracy, może liczyć na świadczenia i odszkodowania od pracodawcy, a także z tytułu ubezpieczenia społecznego, za które pracodawca odprowadza składki do ZUS-u. Rekompensata nie należy się jednak w przypadku naruszenia przez pracownika przepisów ochrony pracy, rażącego niedbalstwa, nietrzeźwości lub bycia pod wpływem substancji psychotropowych czy środków odurzających.

Jak uzyskać odszkodowanie po wypadku w pracy ?

Pracownik starający się o jednorazowe odszkodowanie za wypadek przy pracy musi złożyć do ZUS następujące dokumenty:

  • wniosek o odszkodowanie powypadkowe,
  • zaświadczenie o stanie zdrowia OL-9 wraz z informacją o zakończonym leczeniu i rehabilitacji (dokument ten powinien być wystawiony nie wcześniej niż w terminie 30 dni przed złożeniem wniosku),
  • dokumentacja medyczna,
  • sporządzony przez pracodawcę protokół uwzględniający okoliczności oraz przyczyny zaistniałego wypadku przy pracy lub karta wypadku,
  • prawomocny wyrok sądu pracy.

Od momentu otrzymania orzeczenia lekarza lub komisji lekarskiej bądź wyjaśnienia ostatniej okoliczności potrzebnej do wydania decyzji, ZUS ma 14 dni na przyznanie jednorazowego odszkodowania od wypadku przy pracy lub wydanie decyzji odmownej. Jeżeli prawo do świadczenia i jego wysokość zostaną ustalone, ZUS wypłaci je w ciągu 30 dni od momentu wydania decyzji.

Jeżeli pracownik nie zgadza się z wysokością przyznanego odszkodowania lub odmową jego wypłaty, może złożyć odwołanie. Termin złożenia odwołania wynosi miesiąc.

Pracownik, który uległ wypadkowi w pracy, może także uzyskać odszkodowanie od pracodawcy lub ubezpieczyciela, z którym zawarł umowę dotyczącą ubezpieczenia swojej odpowiedzialności cywilnej. Poza tym, może jeszcze otrzymać odszkodowanie powypadkowe z polisy prywatnej, a także grupowej polisy NNW.

Jak ustalić wysokość odszkodowania ?

Przy ustalaniu wysokości odszkodowania za wypadek przy pracy ZUS określa stopień uszczerbku na zdrowiu oraz jego związek z wypadkiem po zakończeniu leczenia lub rehabilitacji. Wysokość jednorazowego odszkodowania powypadkowego zależy od tego jaki procent uszczerbku na zdrowiu ustali ZUS. Zgodnie z odpowiednimi przepisami, rekompensata jednorazowa przysługuje pracownikowi w wysokości 20% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego z poprzedniego roku za każdy procent stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu.

Jak uzyskać najwyższe odszkodowania – zgłoś się do nas !

Niestety zapisy niektórych dobrowolnych ubezpieczeń OC pracodawców, zawierają czasem zapisy, które mogą ograniczać lub nawet wyłączać odpowiedzialność ubezpieczycieli, przez co uzyskanie odszkodowania może okazać się trudne.

Świadczymy usługi pomocy w takiego rodzaju sytuacjach. Zgłoś się do nas, aby uzyskać jak najwyższe odszkodowanie z tytułu wypadku w pracy.

Jak wylicza się wysokość zadośćuczynienia ?

Czym jest zadośćuczynienie ?

Kluczową sprawą w przypadku szkody osobowej jest wysokość zadośćuczynienia. W przypadku szkód osobowych, tj. niemajątkowych, istotnym składnikiem świadczeń służących wyrównaniu szkody jest właśnie zadośćuczynienie. Oprócz zwrotu kosztów leczenia i różnego rodzaju świadczeń o charakterze odszkodowawczym poszkodowany może ubiegać się o zadośćuczynienie. Ofiara wypadku może żądać zwrotu kosztów leczenia, rehabilitacji, dojazdów do placówek medycznych, zakupów sprzętu medycznego, np. wózka inwalidzkiego czy przystosowania mieszkania do swoich nowych potrzeb. Zadośćuczynienie stanowi wyrównanie krzywdy, szkody niemajątkowej w sensie dosłownym. Szkoda niemajątkowa, czyli krzywda nie jest już tak łatwa do zdefiniowana. Jest to bowiem zarówno cierpienie fizyczne, jak i cierpienie psychiczne, np. wynikające np. z traumy po wypadku lub ze straty bliskiej osoby. Zadośćuczynienie stanowi niejako pieniężne wyrównanie krzywdy. Z tego rodzaju świadczeniem możemy mieć do czynienia jedynie w przypadku szkody na osobie.

Zadośćuczynienie ma charakter jednorazowy. Jego wysokość odnosi się do wszystkich elementów krzywdy – czyli również do tych konsekwencji odniesionych w wypadku obrażeń, które mogą ujawnić się w przyszłości. Jeśli nie dało się tych konsekwencji przewidzieć, poszkodowany ma prawo do ubiegania się o przyznanie kolejnego świadczenia w przypadku ujawnienia się tzw. nowej krzywdy. Zadośćuczynienie jest świadczeniem bardzo zindywidualizowanym, a co za tym idzie, oszacowanie jego wysokości może stanowić problem. Ocena kryteriów decydujących o wysokości zadośćuczynienia zależy od okoliczności konkretnej sprawy, natomiast natężenie doznanych krzywd zależy od indywidualnych cech poszkodowanego.

Jak wylicza się wysokość zadośćuczynienia ?

W związku z tym, iż zadośćuczynienie ma stanowić swoistą rekompensatę szkody niemajątkowej ustalenie jego wysokości jest niezwykle trudne i wymaga uwzględnienia wielu czynników, do których można zaliczyć m. in.:

  1. nasilenie cierpień fizycznych,
  2. długotrwałość choroby,
  3. rozmiar kalectwa,
  4. trwałość następstw zdarzenia,
  5. oraz konsekwencje uszczerbku na zdrowiu w życiu osobistym i społecznym poszkodowanego.

Określając wysokość zadośćuczynienia należy wziąć pod uwagę również ewentualne oszpecenie, okres dochodzenia poszkodowanego do sprawności, ograniczenia w codziennym funkcjonowaniu, brak możliwości wykonania pracy lub prowadzenia aktywnego życia.

Oszacować wartość bólu po utracie sprawności, traumatycznym wypadku czy stracie bliskiej osoby jest znacznie trudniej. Dlatego w tego typu sprawach często powołuje się dowody z opinii biegłych psychologów i psychiatrów, którzy ocenią wpływ zdarzenia na stan psychiczny poszkodowanego. Wysokość zadośćuczynienia odpowiadająca doznanej krzywdzie powinna być dla niego odczuwalna i przynosić mu równowagę emocjonalną, naruszoną przez doznane cierpienia psychiczne.

Wysokość zadośćuczynienia powinna odpowiadać rozmiarowi krzywdy. Decydujący jest zatem:

  • stopień negatywnych doznań osoby pokrzywdzonej;
  • wiek pokrzywdzonego;
  • czas trwania dolegliwości;
  • konsekwencje, jakie powodują dla jego funkcjonowania zarówno w dziedzinie jego życia osobistego, jak i społecznego.

Odszkodowania za wypadki przy pracy rolniczej

Odszkodowania za wypadki przy pracy rolniczej

Jak wiadomo, praca na roli łączy się z dość dużym ryzykiem wystąpienia wypadku przy pracy. Za wypadek taki, uważa się nagłe zdarzenie, wywołane przyczyną zewnętrzną i mające miejsce w trakcie wykonywania czynności związanych z prowadzeniem działalności rolniczej lub mające związek z wykonywaniem tych czynności na terenie gospodarstwa rolnego, w drodze z mieszkania do gospodarstwa lub w drodze powrotnej, w trakcie czynności związanych z prowadzeniem działalności rolniczej, ale wykonywanych poza terenem gospodarstwa, a także w drodze do miejsca wykonywania tych czynności lub w drodze powrotnej.

Jeżeli doszło do wypadku przy pracy na roli lub choroby zawodowej (rolniczej), osoba poszkodowana może ubiegać się o uzyskanie jednorazowego odszkodowania z KRUS z tytułu stałego bądź długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. W przypadku śmierci poszkodowanego odszkodowanie takie przysługuje członkom rodziny.

Zgodnie z odpowiednimi przepisami prawa rolnicy zobowiązani są także do wykupienia obowiązkowego ubezpieczenia OC. Ubezpieczenie to, chroni wszystkie osoby pracujące w gospodarstwie rolnym, a nawet osoby świadczące pomoc sąsiedzką lub doraźne usług, związane na przykład z naprawą urządzeń. W razie wypadku, z tytułu tego ubezpieczenia, poszkodowany otrzymuje rekompensatę za poniesione szkody osobowe lub majątkowe od ubezpieczyciela.

Gdzie zgłosić wypadek w pracy na roli

Wypadek taki, należy zgłosić do właściwej jednostki organizacyjnej KRUS, która wszczyna postępowanie, mające na celu wyjaśnienie wszelkich okoliczności oraz przyczyny zdarzenia. Potem sporządzony zostaje protokół powypadkowy, do którego osoba poszkodowana lub ubiegający się o odszkodowanie członek rodziny może zgłosić uwagi w ciągu 7 dni od momentu jego otrzymania. Protokół powypadkowy, do którego osoba poszkodowana lub ubiegający się o odszkodowanie członek rodziny może zgłosić uwagi w ciągu dni od momentu jego otrzymania. Protokół jest podstawą uznania lub nieuznania zdarzenia za wypadek przy pracy rolniczej. Nawet jeśli rolnik nie posiada obowiązkowego ubezpieczenia OC, osobie poszkodowanej należy się wówczas odszkodowanie wypłacone przez UFG (Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny).

Każdy poszkodowany ma prawo ubiegać się o odszkodowanie z tytułu poniesionych strat, zwrot utraconych zarobków, zwrot kosztów związanych z wypadkiem, zadośćuczynienie za doznaną krzywdę, rentę na zwiększone potrzeby, rentę uzupełniającą, a także kapitalizację renty

Kiedy zgłosić wypadek przy pracy na roli ?

Wypadek przy pracy rolniczej należy zgłosić możliwie niezwłocznie, czyli najwcześniej. Można to zrobić maksymalnie do 6 miesięcy od dnia zaistnienia zdarzenia. Nie warto z tym zwlekać. Im wcześniej rozpoczęte zostanie postępowanie dowodowe w jednostce KRUS, tym szybciej osoba poszkodowana otrzyma odszkodowanie. Podobnie przy zgłoszeniu wypadku na roli do ubezpieczyciela, im szybciej ten zgłosimy, tym szybciej otrzymamy rekompensatę.

Zgłoś się do nas – pomożemy uzyskać najwyższe odszkodowanie !

Osoby poszkodowane we wypadkach w pracy na roli, nie wiedzą, gdzie udać się po pomoc związaną z uzyskaniem należnego im odszkodowania. Boją się kosztów, skomplikowanych procedur i formalności. Niektórzy nawet nie wiedzą, że należą im się pewne świadczenia i odszkodowania powypadkowe. W takich sytuacjach warto zwrócić się po pomoc do firm zajmujących się odszkodowaniami. Nasza kancelaria pomoże osobom poszkodowanym uzyskanie należnych rekompensat. Pomożemy Ci uzyskać możliwie najwyższe odszkodowanie (pełna wysokość).

Odszkodowanie a zadośćuczynienie – różnice

Odszkodowanie a zadośćuczynienie – dwa pokrewne pojęcia z zakresu prawa cywilnego

Osoba poszkodowana w wypadku może otrzymać kilka różnych świadczeń mogą to być m. in. zadośćuczynienie i zadośćuczynienie. Należy do nich także renta. Te dwa główne sposoby naprawienia szkody (odszkodowanie i zadośćuczynienie) często stosowane są zamiennie, jednak nie są to pojęcia tożsame. Czym jest odszkodowanie a czym zadośćuczynienie ?

Bardzo często oba te pojęcia są w języku potocznym stosowane zamiennie, nie jest to jednak prawidłowe. Główną cechą odróżniającą zadośćuczynienie od odszkodowania jest cel jaki ma mieć dane świadczenie. Zadośćuczynienie ma na celu zrekompensowanie szkody niemajątkowej, natomiast odszkodowanie dotyczy szkody majątkowej.

Kto może ubiegać się o przyznanie odszkodowania?

Odpowiedzialność odszkodowawcza może wynikać z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania umownego bądź z czynu niedozwolonego.

Odpowiedzialność odszkodowawcza może być zatem kontraktowa lub deliktowa. Ta pierwsza, powoduje, że dłużnik jest zobowiązany do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Co do zasady dłużnik odpowiedzialny jest za niezachowanie należytej staranności przy wykonywaniu zobowiązania. W przypadku przedsiębiorców należyta staranność powinna być dodatkowo oceniana z uwzględnieniem profesjonalnego charakteru wykonywanej działalności. Ponadto, należy zaznaczyć, że zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje zarówno straty, które poszkodowany poniósł, jak i korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

W przypadku gdy poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosownie do okoliczności, a zwłaszcza do stopnia winy obu stron.

Naprawienie szkody powinno nastąpić, zgodnie z KC, według wyboru poszkodowanego, czyli przez przywrócenie stanu poprzedniego bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu. Jeśli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili.

Odpowiedzialność deliktowa wiąże się z popełnieniem czynu niedozwolonego. Opiera się ona na zasadzie winy, ale jest możliwa również na podstawie zasady ryzyka czy słuszności. Zasada winy w uproszczeniu sprowadza się do tego, że kto ze swojej winy wyrządził drugiemu szkodę, jest obowiązany do jej naprawienia. Odpowiedzialny jest nie tylko ten, kto szkodę wyrządził, lecz także ten, kto na przykład nakłonił inną osobę do jej wyrządzenia albo był jej w tym pomocny, jak również taka osoba, która świadomie skorzystała z wyrządzonej drugiemu szkody.

Oczywiście są sytuacje, w których nie jest odpowiedzialny za szkodę ktoś, kto faktycznie ją wyrządził. Przykładowo nie jest odpowiedzialny za szkodę z danego tytułu ktoś, kto działa w obronie koniecznej, odpierając bezpośredni i bezprawny zamach na jakiekolwiek dobro własne lub innej osoby. Podobnież nie poniesie odpowiedzialności odszkodowawczej ten, kto zniszczył lub uszkodził cudzą rzecz albo zabił bądź ranił cudze zwierzę w celu odwrócenia od siebie albo do innych niebezpieczeństwa grożącego bezpośrednio od tej rzeczy lub zwierzęcia, jeżeli niebezpieczeństwa sam nie wywołał, a niebezpieczeństwu nie można było inaczej zapobiec i jeżeli ratowane dobro jest oczywiście ważniejsze aniżeli dobro naruszone.

Tak samo jeśli ktoś z jakichkolwiek powodów znajduje się w stanie wyłączającym świadome albo swobodne powzięcie decyzji i wyrażenie woli podczas wyrządzenia szkody. Odpowiedzialności za szkodę z tego tytułu nie poniesie także małoletni, który nie ukończył lat 13.

Czym jest zadośćuczynienie ?

Zadośćuczynienie to świadczenie przysługujące w przypadku szkód na osobie o charakterze niemajątkowym. Ma szczególne znaczenie, zwłaszcza w odniesieniu do najtragiczniejszych wypadków. Zasadniczą jego rolą jest kompensacja, czyli naprawienie krzywdy. Ma ono stanowić pewnego rodzaju złagodzenie cierpień fizycznych i psychicznych poszkodowanego.

Określając wysokość zadośćuczynienia należy wziąć pod uwagę np. długotrwałość leczenia i jego uciążliwość, rozmiar kalectwa, ewentualne oszpecenie, okres dochodzenia poszkodowanego do sprawności, ograniczenia w codziennym funkcjonowaniu, brak możliwości wykonania pracy lub prowadzenia aktywnego życia.

Zadośćuczynienie ma charakter jednorazowy. Jego wysokość odnosi się do wszystkich elementów krzywdy – czyli również do tych konsekwencji odniesionych w wypadku obrażeń, które mogą ujawnić się w przyszłości. Jeśli nie dało się tych konsekwencji przewidzieć, poszkodowany ma prawo do ubiegania się o przyznanie kolejnego świadczenia w przypadku ujawnienia się tzw. nowej krzywdy.

Zadośćuczynienie jest świadczeniem bardzo zindywidualizowanym, a co za tym idzie, oszacowanie jego wysokości może stanowić problem.

Zadośćuczynienie powinno uwzględniać rozmiar trwałych negatywnych następstw doznanego urazu dla zdrowia poszkodowanego oraz wywołanych nimi dolegliwości i cierpień. Obejmuje ono wszystkie cierpienia (cierpienie fizyczne oraz cierpienie psychiczne), zarówno już doznane, jak i te, które zapewne wystąpią w przyszłości. Zadośćuczynienie ma więc charakter całościowy i powinno stanowić rekompensatę pieniężną za całą krzywdę doznaną przez poszkodowanego, mowa jest bowiem o „odpowiedniej sumie tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę”, przyznawanej jednorazowo” (G. Bieniek, Odpowiedzialność cywilna za wypadki drogowe, Warszawa 2006, s. 267 i nast.).

Zgodnie z poglądami wyrażonymi w bogatej judykaturze SN „ocena kryteriów decydujących o wysokości zadośćuczynienia zależy od okoliczności konkretnej sprawy, natomiast natężenie doznanych krzywd zależy od indywidualnych cech poszkodowanego” (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 maja 2008 r., II CSK 78/08, LEX nr 420389).

Odszkodowanie a zadośćuczynienie – różnice

Jak wspomniano wyżej, pojęcia te są często potocznie używane zamiennie. Nawet w pismach do ubezpieczycieli, poszkodowani zgłaszając swoje roszczenia, używają tych terminów zamiennie.

Pierwsza różnica, polega na tym, że odszkodowanie odnosi się do szkód majątkowych. Szkoda majątkowa obejmuje oprócz szkody rzeczywistej również utracone korzyści.

Zadośćuczynienie natomiast stanowi formę rekompensaty pieniężnej za szkodę niemajątkową. Celem zadośćuczynienia jest załagodzenie przeżyć, związanych z cierpieniem psychicznym lub fizycznym, których doznała osoba pokrzywdzona. Zadośćuczynienie powinno odpowiadać rzeczywistym warunkom życia pokrzywdzonego.

Pomagamy uzyskać zarówno odszkodowania jak i zadośćuczynienia z zakresu różnego rodzaju szkód – majątkowych i niemajątkowych.

ZANIM WYJDZIESZ - ZADZWOŃ
To nic nie kosztuje, a możesz tylko zyskać!
Wycenimy Twoją szkodę i sprawdzimy ile jeszcze możesz odzyskać odszkodowania.
ZANIM WYJDZIESZ - ZADZWOŃ
To nic nie kosztuje, a możesz tylko zyskać!
Wycenimy Twoją szkodę i sprawdzimy ile jeszcze możesz odzyskać odszkodowania.